مفهوم کلی ریدایرکت Redirect چیست؟
ریدایرکت در لغت به معنی دوباره راهنمایی کردن و تغییر مسیر است. در عصر و دنیای سئو ریدایرکت روشی برای انتقال موتورهای جستجو و کاربران از صفحه‌ای به صفحه دیگر یا از سایتی به سایت دیگر محسوب می‌شود. اساس کار به این شکل است که با کمک ریدایرکت ها کاربران و موتورهای جستجو را به آدرس جدید سایت و یا صفحه جدید هدایت می کنید.
ریدایرکت چه کاربردی دارد؟
ریدایرکت روشی است که موجب می‌شود از رخ دادن خطای ۴۰۴ در وب‌سایت شما تا حد زیادی جلوگیری شود و با حذف صفحات، مشکلی در سئو سایت ایجاد نشود. اما این روش در ۳ مورد کاربرد دارد:
» تغییر دامنه «
اگر قصد تغییر دامنه‌ی وب‌سایت خود را دارید بهتر است بعد از تهیه‌ی دامنه جدید، آدرس دامنه‌ی فعلی را روی دامنه‌ی جدید ریدایرکت کنید. در این صورت کاربران فعلی خود را هم حفظ خواهید کرد و بخشی از اعتبارات دامنه‌ی فعلی شما به دامنه‌ی جدید انتقال می‌یابد.
» تغییر آدرس صفحات «
در صورتی که بخواهید آدرس صفحه‌ای را تغییر دهید بهتر است آدرس فعلی به صفحه‌ی جدید ریدایرکت ۳۰۱ شود.
» رفع محتوای تکراری «
ممکن است در سایت شما چندین صفحه با آدرس‌های مختلف اما محتوای یکسان وجود داشته باشد. معمولاً این مشکل در صفحات آرشیو برچسب‌هایی که کمتر استفاده شده‌اند وجود دارد.
برای حل این مشکل هم باید برچسب‌ها یا صفحات تکراری حذف شده و آدرس آنها صفحه اصلی ریدایرکت شود.
انواع ریدایرکت:
» ریدایرکت 301 (ریدایرکت دائم) «
فرض کنید آدرس یکی از صفحات وب سایت که از بازدید بالایی برخوردار است تغییر می‌کند. اینک تنها انتقال آدرس صفحه مد نظر نیست بلکه حفظ ارزش و رتبه آدرس پیشین نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در این حالت می توانیم با استفاده از ریدایرکت 301 علاوه بر انتقال آدرس قدیم به آدرس جدید و هدایت کاربران و موتورهای جستجوگر به آن، ارزشی که تا پیش از این موتورهای جستجو برای آدرس قدیم قائل بودند را نیز به آدرس جدید منتقل کنیم. به عبارت دیگر با بهره گیری از ریدایرکت 301 آدرس جدید را در دیتابیس موتور جستجو جایگزین آدرس پیشین می کنیم.
ببینید، اساساً زمانی که یک مرورگر یا موتور جستجو یا هر چیزی که تقاضا یک صفحه از سایت را می‌کند، اولین پیغامی که دریافت می‌کند کد وضعیت (یا Status Code) است. این Status Code می‌تواند Status Code 200 باشد که مرورگر شما می‌گوید همه چیز درست است و صفحه مورد نظر در درسترس است یا می‌تواند کد 404 باشد که به مرورگر اطلاع می‌دهد صفحه‌ای که به دنبال آن است وجود ندارد (ارور 404)، یا می‌تواند کد 500 باشد که نشان دهنده‌ی بروز یک مشکل در سرور است.
ریدایرکت 301 نیز در حقیقت یک نوع Status Code است که به موتور جستجو یا مرورگر می‌گوید صفحه‌ای که به دنبال آن هستید از اینجا نقل مکان کرده است و بهتر است در آدرس جدید به دنبال آن صفحه بگردید. مرورگرها و موتورهای جستجو پس از دریافت این پیغام، به سرعت آدرس جدید را به کاربر نمایش می‌دهند. شما هر زمانی که می‌خواهید آدرس صفحه خود را به طور دائم و همیشگی تغییر دهید، باید از ریدایرکت 301 استفاده کنید.
در حقیقت، جهت تغییر مسیر آدرس یک سایت، انواع مختلفی از ریدایرکت نوع 300 وجود دارد. در کنار ریدایرکت 301 و 302، ریدایرکت‌های 305 و 307 نیز وجود دارد که عملکردشان تقریباً مشابه با عمکلرد ریدایرکت 302 است. همین موضوع باعث می‌شود که اهمیت ریدایرکت 301 دو چندان شود.
اگر قصد دارید بر روی سایت خود از ریدایرکت 301 استفاده کنید، خواندن مقاله‌ی آموزش استفاده از ریدایرکت 301 به شما توصیه می‌شود.
» ریدایرکت 302 (ریدایرکت موقت) «
در ادامه تصور کنید که ناچارید یکی از صفحات ارزشمند خود را برای مدتی کوتاه و موقت از دسترس خارج یا به آدرس دیگری انتقال دهید. در حالت نخست کاربران پس از ورود به این صفحات با ارور 404 (به معنای حذف صفحه) مواجه می شوند. مشکل زمانی آغاز می‌شود که این آدرس ها پس از مدت کوتاهی از دیتابیس موتورهای جستجو حذف می شوند و تمام ارزش و ورودی های آن صفحه نیز از بین می رود. همچنین، استفاده از ریدایرکت 301 موجب انتقال دائمی این اعتبار، به آدرس جدید می‌شود. پس باید به دنبال راهکار دیگری باشیم.
در چنین مواردی، می‌توانید با استفاده از ریدایرکت 302 صفحه مورد نظر خود را به آدرس جدید منتقل کنید. با استفاده از این روش، نه تنها از به وجود آمدن ارور 404 جلوگیری می‌کنید، بلکه به موتورهای جستجو می‌فهمانید که این صفحه به طور موقت منتقل شده است و ممکن است دوباره به حال عادی بازگردد یا به طور دائم به آدرسی دیگر منتقل شود. به این ترتیب، ارزش و ورودی‌های صفحه همچنان در جای خود باقی خواهند ماند و آدرس موقت در موتورهای جستجو ایندکس نمی‌شود.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که موتورهای جستجو نسبت به ریدایرکت 302 کمی سخت گیر هستند و اگر مدت زمان زیادی از آنها استفاده شود، موتورهای جستجو مانند ریدایرکت 301 با آن برخورد میکنند. بنابراین، تنها زمانی که می‌خواهید یک صفحه به طور موقت جا‌به‌جا شود و در موتورهای جستجو ثبت نشود از ریدایرکت 302 استفاده کنید.
» ریدایرکت 307 (HTTP 1.1 Only) «
علاوه بر ریدایرکت 302 برای انتقال موقت آدرس‌ها، از ریدایرکت 307 نیز می‌توان استفاده کرد. ریدایرکت 307 رفتاری مشابه با 302 دارد، اما یک تفاوت جزئی با ریدایرکت 302 دارد.
اینترنت بر پایه پروتکل HTTP (Hyper-Text Transfer Protocol) بنا نهاده شده، دارای دو ورژن 1.0 و 1.1 است. ریدایرکت 302 در هر دو نسخه به خوبی عمل می کند؛ در نسخه 1.0 با کد وضعیت Moved Temporarily (انتقال موقت) و در نسخه 1.1 نیز با کد وضعیت Found (یافت شده) آدرس ها را به طور موقت انتقال می دهد. در مقابل، ریدایرکت 307 تنها در ورژن 1.1 با کد وضعیت Moved Temporarily به درخواست ارسالی توسط مرورگر پاسخ می‌دهد.
در حقیقت، ریدایرکت 307 نیمی از ریدایرکت 302 است. بنابراین، به نظر ما تصمیم معقول و درست این است که تقریباً در همه‌ی موارد از ریدایرکت 301 و 302 استفاده کنید.
پیشنهاد مطالعه: کی لاگر چیست؟
» Meta Refresh «
این روش برخلاف راهکارهای پیشین که در سطح سرور انجام می‌گرفت، در سطح صفحات وب‌سایت صورت می‌گیرد. این شیوه در مقایسه با روش های دیگر از سرعت کمتری برخوردار است و از لحاظ سئو ارزش کمی از صفحه را منتقل می‌کند.
اگر تا به حال وارد صفحه‌ای شده و پیغامی تحت عنوان “اگر تا 5 ثانیه دیگر به طور خودکار منتقل نشدید، ابنجا را کلیک کنید” را مشاهده کرده‌اید، باید بدانید که این روش از تغییر آدرس دقیقاً همان Meta Refresh است. Meta Refresh
مقداری خیلی کمی از Link Juice را به صفحه جدید منتقل می‌کند. با این حال، به دلیل نوسان شدید در ارسال Link Juice و مناسب نبودن برای سئو، استفاده از Meta Refreshها معمولاً پیشنهاد نمی‌شود (اگر با مفهوم Link Juice آشنایی ندارید، حتماً مقاله آموزش لینک سازی داخلی سایت در وبلاگ نوین را مطالعه کنید).
از Meta Refreshها، معمولاً در تکنیک‌های سئوی کلاه سیاه استفاده می‌شوند. در مقالات بعدی درباره این نوع از تغییر مسیردهی بیشتر صحبت خواهیم کرد.
» Rel=Canonical «
آخرین نوع ریدایرکتی که در این مقاله به شما معرفی میکنیم، استفاده از تگ rel=canonical است. این نوع ریدایرکت، کاملاً مستقیم است و به ریسپانس کد احتیاج ندارد. در حقیقت، تگ rel=canonical در متا تگ های سایت قرار می‌گیرد و در سطح سرور انجام نمی‌شود.
به این ترتیب، درخواست کننده (مرورگر یا موتور جستجو)، صفحه‌ای را درخواست می‌کند، سپس Status Code 200 را دریافت می‌کند، صفحه را بررسی می‌کند، و در نهایت متوجه تگ rel=canonical در متا تگ‌های سایت می‌شود.
البته باید بدانید مروگرها اهمیت چندانی به تگ rel=canonical نمی‌دهند. در مقابل، یک موتور جستجو زمانی که با تگ rel=canonical روبرو می‌شود متوجه می‌شود که صفحه مورد نظر، نسخه‌ی اصلی نیست، به این ترتیب با دیدن این تگ تصمیم می‌گیرد که صفحه را ایندکس نکند و در جای دیگری به دنبال نسخه اصلی صفحه بگردد. به این ترتیب، موتور جستجو در جای دیگر به دنبال آن صفحه می‌گیردد تا آن را ایندکس کند و تمام لینک‌های آن را بررسی کند.
باید زمانی از تگ rel=canonical استفاده کنید که می‌خواهید هر دو صفحه شما برای کاربران قابل مشاهده باشد، اما فقط می‌خواهید یکی از آن صفحات در موتورهای جستجو ثبت شود. اگر در وب‌سایت خود محتوای تکراری دارید یا از یک صفحه دو نسخه وجود دارد، استفاده از تگ rel=canonical تصمیم عاقلانه‌ای به نظر می‌رسد.
Redirect کردن چه کاربردی دارد؟
خیلی خوب می دانید که نقل و انتقالات بی دلیل اتفاق نمی‌افتند. برخی از صاحبخانه‌ها به دلیل این که محل سکونت‌شان در طرح قرار گرفته است مجبور به ترک خانه می‌شوند و برخی دیگر به قصد تعمیرات برای مدتی ساختمان یا خانه را ترک میکنند .
به عنوان مدیر سایت بعضی اوقات مجبورید آدرس صفحه یا صفحاتی در سایت خود را تغییر دهید یا به طور کامل دامنه سایت را عوض کنید. در این مواقع ریدایرکت‌ها به دادتان می‌رسند تا علاوه بر حفظ اعتبار خود بخاطر سایت قبلی، بتوانید کاربران خود را به سایت جدید راهنمایی کنید.
در یک نگاه کلی به کاربرد Redirect باید بگوییم زمانی از ریدایرکت ها استفاده می کنید که:
» آدرس تمامی صفحات وب سایت به طور کامل تغییر کرده باشد. در این حالت با دادن یک دستور کلی به راحتی می‌توانیم تمامی صفحات را به آدرس جدید انتقال دهیم.
» در داخل سایت خود چندین صفحه با موضوعات و محتواهای یکسان دارید که وجود آنها جز جریمه چیزی نصیب‌تان نمی‌کند. در نتیجه برای جلوگیری از خشم الگوریتم‌های گوگل، آدرس این صفحات را به اصلی‌ترین صفحه انتقال می دهید. برای انجام این کار لازم است برای هر یک از صفحات به صورت جداگانه دستور صادر کنید.
پیشنهاد مطالعه: ارور 500 چیست؟
تفاوت ریدایرکت 301 با 302:
تفاوت ریدایرکت 301 به معنی انتقال همیشگی و دائم است اما ریدایرکت 302 فقط به معنی انتقال موقت است . به عنوان مثال فرض کنید آدرس یکی از صفحات سایت شما که روزانه بازدید های زیادی از موتورهای جستجوگر و گوگل به آن وارد می شوند تغییر کند. در این حالت با استفاده از یکی از انواع ریدایرکت که در این مثال با استفاده از ریدایرکت 301، آدرس قدیمی را بر روی آدرس جدید ریدایرکت می کنیم تا همه کاربران و بازدید کنندگان سایت شما و همچنین خزنده های موتورهای جستجوگر را به سمت آدرس جدید هدایت می کنیم و هم اینکه به موتورهای جستجو گر بفهمانیم که آدرس قدیمی تا همیشه به آدرس جدید تغییر پیدا کرده است و نیز باید ارزشی که برای آدرس قدیم نائل بوده اند را به آدرس جدید منتقل کنند و آدرس جدید را در دیتابیس شان جایگزین آدرس قدیمی کنند . در یک مثال دیگر ریدایرکت 302 را توضیح می دهیم . فرض کنید به چند دلیل مجبور باشید یکی از صفحات سایتتان رابرای مدت کوتاهی از دسترس خارج کنید . در این حالت ورودی های گوگل به آن صفحه و نیز خزنده های گوگل، به ارور 404 که به معنی حذف شدن صفحه از سایت) روبرو می شوند و نیز موتورهای جستجوگر پس از مدت بسیار کوتاهی، لینک آن صفحه را از دیتا بیس خود حذف می کنند . بعد از آنکه آن صفحه دوباره فعال شد آن صفحه ارزش خود را نزد موتورهای جستجوگر از دست داده و دیگر نمی توانند به ارزش اولیه خود نزد موتورهای جستجوگر گوگل بازگردند . به منظور پیشگیری از بروز چنین اتفاقی، فقط کافیست زمانی که یک صفحه از سایت را بطور موقت از دسترس خارج می کنید، آن صفحه را بر روی آدرس دیگری ریدایرکت 302 کنید. در این حالت کاربرانی که به آن صفحه از سایت شما منتقل می شوند به دلیل استفاده از ریدایرکت 302 به موتورهای جستجوگر فهمانده اید که این صفحه بطور موقت به آدرس دیگری منتقل شده اید . پس آن صفحه ارزش خود را از دست نمی دهد و فقط به یک آدرس دیگر به طور موقت منتقل می شود.
در اینجا به ذکر چند تذکر می پردازیم که در هنگام استفاده از ریدایرکت 301 و 302 باید به آن توجه نمایید . رعایت این نکته مهم است که هیچ گاه نباید ریدایرکت 301 و ریدایرکت 302 را بجای هم استفاده نمایید . اگر یک صفحه از سایت شما برای همیشه حذف شده باشد به هیچ عنوان نباید از ریدایرکت 302 استفاده نمایید. استفاده از این ریدایرکت باعث می شود که ارزش صفحه ای که حذف شده به صفحه ای که بر روی آن ریدایرکت شده منتقل نگردد و بعد از مدتی موتورهای جستجوگر به این دلیل که آن صفحه دیگر آنلاین نشده آن صفحه را از دیتابیس شان حذف می نمایندو آن صفحه و ارزشی که دارد برای همیشه از بین می رود. در حالی که شما می توانستید با ریدایرکت 301، بخشی از ارزش آن صفحه از سایت را به یک صفحه دیگر منتقل کنید .
نکته بسیار مهمی که وجود دارد این است که نباید صفحه خطای 404 سایت را ریدایرکت نمایید. یکی از اشتباهاتی که بسیاری از وبسمتران انجام می دهند این است که صفحه خطای 404 سایت را بر روی ایندکس یا هر آدرس دیگری ریدایرکت 301 می کنند. این اشتباه بسیار بزرگی است و به بهینه سازی وب سایت شما صدمه بسیاری می زند.
همچنین دقت نمایید که ریدایرکت صفحه ای که حذف شده بر روی ایندکس هم اشتباه بزرگی است. اول اینکه موتورهای جستجوگر هوشمندانه عمل میکنند و ارزش صفحه ای که حذف شده را به ایندکس سایت منتقل نمی نمایند. ارزش گذاری ایندکس سایت شرایط بسیار خاصی دارد و موتورهای جستجوگر به همین سادیگی ارزش ایندکس سایت منتقل یا کم و زیاد نمی کنند . با انجام این کار فقط ارزش صفحه حذف شده را به هدر می دهیم. سپس اینکه ورودی های گوگل به دنبال محتوای بخصوصی در آن صفحه هستند و با ریدایرکت 301 صفحه حذف شده بر روی صفحه ای مشابه با همان مضمون هدایت میکنیم، بخشی از ارزش صفحه قدیمی را به صفحه جدید منتقل می کنید. و نیز کاربری که وارد شده را با همان مضمون هدایت می کنید و کاربر را در سایت حفظ می کنید . این در حالی است که کاربر از صفحه حذف شده به ایندکس منتقل شود، بلافاصله سایت را می بندد و در نتایج جستجو به دنبال یک سایت دیگر می رود.
